Ο ήλιος και το παιχνίδι στη θάλασσα
Όταν ήμουν μικρή ήθελα να παίζω στη θάλασσα και θυμάμαι πάντα τη μαμά μου να μου φωνάζει να μαζευτώ κάτω από την ομπρέλα… Απόλυτα καταπιεστικό τότε, πόσο την καταλαβαίνω όμως τώρα….
Την πρώτη χρονιά που τα παιδιά περπατούσαν καλά και τα δύο, ήθελαν και αυτά να τρέχουν στην αμμουδιά. Αποφασίσαμε λοιπόν να πηγαίνουμε στη θάλασσα μόνο μέχρι τις 11 το πρωί και μετά τις 16.00 το απόγευμα. Φυσικά πάντα με αντηλιακό. Βέβαια το ωράριο δεν είναι πάντα εύκολο να τηρείται. Άντε να μαζέψεις τα παιδιά όταν τρέχουν ευτυχισμένα στη θάλασσα.
Το Σεπτέμβριο του 2010 παρατήρησα ένα μικρο πολύ μικρό μαύρο σημαδάκι (όσο η κουκίδα που κάνει όταν σε ακουμπά ένα στυλό) στην αριστερή πλευρά της Τζωρτζίνας, στο ύψος της μέσης της. Σκέφτηκα αρχικά ότι μπορεί να είναι κάποιο χτύπημα, ότι θα φύγει. Αντί όμως να φύγει αυτό επέμενε… και μεγάλωνε… και ήταν κατάμαυρο. Τα Χριστούγεννα ήταν πια μεγάλο, μαύρο και στο μέγεθος κόκκου φακής. Την πήγαμε λοιπόν σε 2-3 γιατρούς και μας είπαν να το αφαιρέσουμε. Ούτε η εγχείρηση ήταν ευχάριστη (έγινε με τοπική αναισθησία – η Τζωρτζίνα εξαιρετικά υπομονετική στην αγκαλιά μου, πάνω μου σφιχτά), ούτε και η αναμονή της βιοψίας. Ευτυχώς όλα καλά.
Από τότε όμως ένας τρόμος για τον ήλιο…. όσο καιρό περίμενα τα αποτελέσματα της βιοψίας είχα ψάξει τα πάντα για το παιδικό μελάνωμα…. Χαρακτηρίζομαι και από μία αρρωστοφοβία, πήγα αφαίρεσα και 6 ελιές από τη δική μου πλάτη….
Εκεί κάπου λοιπόν και μέσα από το πολύ ψάξιμο, ανακαλύψαμε τα ρούχα με αντηλιακή προστασία. Στην αρχή φυσικά όπως και οι περισσότερες μαμάδες ήμουν πολύ επιφυλακτική. Πίστευα ότι θα ζεσταίνουν τα παιδιά, ότι θα τα στεναχωρούν, ότι θα τα περιορίζουν. Έτσι αποφάσισα να τους τα φοράω μόνο μετά το μπάνιο. Δηλαδή τα άφηνα να κολυμπάνε με το κανονικό μαγιό τους και μετά τους φορούσα ρούχα με αντηλιακή προστασία για να παίζουν στην αμμουδιά.
Φυσικά δεν είναι καθόλου εύκολο να κρατήσεις τα παιδιά στεγνά! Αυτά λοιπόν ρίχνονταν με τα ρούχα τους πάλι στη θάλασσα και μόνα τους με οδήγησαν να τους φοράω τα ρούχα με αντηλιακή προστασία και για μαγιώ. Τα τελευταία 2 καλοκαίρια τα παιδιά μου φοράνε ρούχα με αντηλιακή προστασία κάθε μέρα και ποτέ δε διαμαρτυρήθηκαν. Τους έχω από 2 σετ στον καθένα. Ένα που φοράνε φεύγοντας από το σπίτι, με αυτό κολυμπάνε και ένα που φοράνε μετά βγαίνοντας από τη θάλασσα. Το καλύτερο δε είναι ότι και η μαμά μου που όταν τα πρωτοείδε γκρίνιαξε, δεν βγάζει τα παιδιά στον ήλιο χωρίς τα ρούχα τους για τον ήλιο!
- Πάντα τους ρωτάω αν ζεσταίνονται. Δε ζεστάθηκαν ποτέ.
- Πάντα έχω και απλά μαγιό μαζί μου. Δε μου τα ζήτησαν ποτέ.
Όσο για μένα, ευχαριστιέμαι περισσότερο τη βόλτα στη θάλασσα καθώς είμαι λιγότερο ανήσυχη και φωνάζω τη μισή ώρα πια (και όχι όλη όπως παλιά…)«ελάτε κάτω από την ομπρέλα!!!»
0 σχόλια