Είμαι (Εβίτα) από τις μαμάδες  που μπορώ να πω ότι δεν έχω βάλει ποτέ τα παιδιά στο αυτοκίνητο χωρίς κάθισμα. Μπορώ να πω με βεβαιότητα και για τη Μαρία το ίδιο.

Η ιστορία ξεκίνησε πολλά χρόνια πριν γίνω μαμά, όταν ήμουν περίπου 23 χρονών και είχε γεννηθεί η ανηψιά μου η Faye. Η Faye είναι κόρη της ξαδέλφης μου της Ευγενείας που μεγάλωσε στη Βοστώνη και έζησε κάποια χρόνια στην Ελλάδα όπου και γέννησε το πρώτο της παιδί. Η μαμά και η αδελφή της Ευγενείας ήταν τότε στην Αμερική οπότε ήμουν κοντά της όλη την ώρα.

Όταν λοιπόν ήρθε η ώρα να βγει η Faye από το μαιευτήριο, ήρθε και τους πήρε με το αυτοκίνητο ο Στέφανος (ο άντρας της Ευγενείας). Βλέπω λοιπόν την Ευγενεία, να δένει το βρεφουλάκι στο παιδικό καθισματάκι, να δένει το κάθισματάκι στην πίσω θέση του αυτοκινήτου και να κάθεται αυτή μπροστά με τον άντρα της.

– Τι κάνεις βρε Ευγενεία φωνάζω; Δεν το λυπάσαι; Δεν το παίρνεις αγκαλιά; Πως το αφήνεις μωρό παιδί, μόνο του στο πίσω κάθισμα;

– Εβίτα, αυτό είναι το σωστό μου απαντάει, όλοι στην Αμερική έτσι κάνουν!

Για χρόνια πίστευα ότι, όλοι στην Αμερική είναι άκαρδοι! Που να έχουν αυτοί το συναίσθημα που έχουμε εμείς οι Έλληνες!

Μέχρι που έκανα τα δικά μου παιδιά. Και από την πρώτη στιγμή που τα πήραμε από το μαιευτήριο τα δέσαμε στο καθισματάκι και τα αφήσαμε μόνα τους στο πίσω κάθισμα!

Γιατί; Γιατί αυτό που προέχει στο αυτοκίνητο είναι η ασφάλεια του παιδιού και αυτό δεν εξασφαλίζεται με την αγκαλιά! Το αντίθετο! Και γιατί το παιδί πρέπει να συνηθίσει, ότι στο αυτοκίνητο πρέπει να είναι πάντα δεμένο. Για το καλό του!

Επίσης, δεν κάθισα ποτέ στο πίσω κάθισμα με τα παιδιά.Έπρεπε να συνηθίσουν να είναι μόνα τους. Οδηγώ άπειρες ώρες, οπότε δε θα μπορούσα να είμαι πίσω.

Έχουμε κάνει τα τελευταία 6 χρόνια πάνω από 150.000 χιλιόμετρα με τα παιδιά στο αυτοκίνητο. Τις περισσότερες ώρες κοιμούνται και εγώ με το Σπύρο έχουμε την ευκαιρία ήρεμα να συζητάμε και να λέμε όσα δεν έχουμε την ευκαιρία να πούμε άλλοτε. Το απολαμβάνουμε. Και τα παιδιά είναι ήρεμα.

Γνωρίζω μαμά (όνομα δε θα πω…) που τα πρώτα 4 χρόνια του παιδιου καθόταν στο πίσω κάθισμα μαζί με το παιδί για να της χαΪδεύει η κόρη της τα μαλιά και να νανουρίζεται. Γνωρίζω μαμάδες που κάθονται στο πίσω κάθισμα να κοιτούν το μωρό, να του δίνουν γάλα, νερό, να του τραγουδάνε. Πιστέψτε με, δε χρειάζεται.

Γι αυτό αν μπορώ να δώσω δύο συμβουλες για τα ταξίδια με παιδια στο αυτοκίνητο θα πω:

Και έχω καταφέρει να πείσω και τους παπούδες και τις γιαγιάδες! Και έτσι έχω το κεφάλι μου ησυχο! Και είμαι και απολύτως σίγουρη πως όταν μεγαλώσουν και αρχίσουν να οδηγούν θα φοράνε πάντα ζώνη ασφαλείας!

Έχω πολλές φωτογραφίες με τα παιδιά στο κάθισμα, πάρα πολλές! Μοιάζουν πάντα τόσο ήσυχα, ασφαλή και χαρούμενα…. που δεν μπορώ να αντισταθώ!