Κοιμόμουν με τα παιδιά μου πάντα.
Το ομολογώ. Χωρίς ντροπή, χωρίς δεύτερες σκέψεις, χωρίς τύψεις.
Ξεκίνησε πολύ απλά γιατί, μόνο έτσι τα μωρά μου ησύχαζαν το βράδυ και μόνο έτσι και εγώ κοιμόμουν πιο πολύ. Ξέκίνησε πολύ νωρίς... από τον πρώτο μήνα που φέραμε το Θανάση στο σπίτι. Στην αρχή ήταν πολύ μωράκι και τον είχα σε ένα λίκνο δίπλα μου, ήμουν τυχερή και τον πρώτο μήνα κοιμόταν σχεδόν όλο το βράδυ, όταν όμως άρχισε να καταλαβαίνει τον κόσμο και τη γλύκα της ανθρώπινης παρουσίας ζήτησε να είναι μαζί μας, με το δικό του τρόπο.
Στην αρχή ήμαστε και εμείς επιφυλακτικοί. Διαβάσαμε για το SIDS, καταλήξαμε ότι είναι μικρές οι πιθανότητες με δεδομένο ότι είμαστε και οι δύο υγειείς, δεν καπνίζουμε, δεν πίνουμε και μετά αρχίσαμε να ψάχνουμε τις ψυχολογικές/ ψυχοθεραπευτικές απόψεις, οι οποίες ήταν πολλές και ποικίλες. Κάπου εκεί αποφασίσαμε να κλείσουμε τα βιβλία και να ακολουθήσουμε το ένστικτό μας και το ένστικτο του παιδιού μας.
Για να ζητάει το παιδί να κοιμάται μαζί μας, καποιο λόγο θα έχει. Για να το θέλουμε και εμείς κάποιο λόγο θα έχουμε, άλλωστε σαν οικογένεια συνήθως ακολουθούμε το ένστικτό μας και έτσι, έγινε πολύ απλά.
Φυσικά υπήρχαν περίοδοι που ακούγοντας τους γύρω μας αναρωτιόμασταν αν κάναμε το καλύτερο. Μερικές φορές επιδιώξαμε να κοιμήσουμε μόνο του το παιδί στο κρεββάτι του, χωρίς επιτυχία, μάλλον μία ταλαιπωρία για όλους μας.
Στη συνέχεια ο Σπύρος, που πάντα θέλει να βρίσκει και μία ορθολογική απάντηση σε όλα, είπε ότι νιώθει πολύ καλά με το co-sleeping γιατί τα παιδιά μέχρι και 50-70 χρόνια πριν κοιμόταν με τους γονείς τους. Ρωτήστε και τους παππούδες σας. Πόσα δωμάτια είχε το σπίτι τους; Πόσοι άνθρωποι κοιμόταν σε ένα κρεββάτι; Πόσοι από αυτούς έγιναν μαμόθρευτοι; (η μεγάλη ανησυχία των περισσότερων γονιών).
Σίγουρα ψάχνοντας στο διαδίκτυο και ρωτώντας ψυχολόγους, θα βρείτε πολλές απόψεις για το θέμα το co-sleeping. Εμείς ακολουθήσαμε απλά το ένστικτό μας και δεν το μετανιώσαμε ποτέ. Κάθε οικογένεια άλλωστε είναι μοναδική.
Σίγουρα ψάχνοντας στο διαδίκτυο και ρωτώντας ψυχολόγους, θα βρείτε πολλές απόψεις για το θέμα το co-sleeping. Εμείς ακολουθήσαμε απλά το ένστικτό μας και δεν το μετανιώσαμε ποτέ. Κάθε οικογένεια άλλωστε είναι μοναδική.
Φτάσαμε να κοιμόμαστε όλοι μαζί μέχρι που ο Θανάσης έγινε 5.5 χρονών και η Τζωρτζίνα ήταν 3.5. Κάποια στιγμή ο Θανάσης αποφάσισε ότι δεν θέλει να κοιμάται άλλο μαζί μας. Του αγοράσαμε και ένα καινούργιο κρεβάτι και ήταν ευτυχής στο δωμάτιό του. Ο Θανάσης είναι τώρα 9 χρονών. Με το Σπύρο συχνά νοσταλγούμε τον καιρό που κοιμόμαστε όλοι παρέα.
*Tip: Πως κοιμάται μία τετραμελής οικογένεια σε ένα διπλό κρεββάτι;
Βάζετε από τη μία μεριά προστατευτικό κρεβατιού. Βάζετε τα παιδιά από την πλευρά που είναι το προστατευτικό κρεβατιού το ένα δίπλα στο άλλο και οι γονείς κοιμούνται δίπλα-δίπλα, χωρίς το άγχος ότι τα παιδιά τους θα πέσουν.
